De markten voor landbouwproducten ontwikkelen zich steeds meer tot wereldwijde markten. Dat heeft meerdere voordelen. Zo kan wereldwijd worden geprofiteerd van gunstige productieomstandigheden. Consumenten kunnen jaarrond beschikken over een ongelooflijk groot assortiment aan producten.

Maar toenemende globalisering brengt ook problemen met zich mee. Zo is het lastig ervoor te zorgen dat binnen wereldwijde voedselketens sprake is van duurzame productie en verwerking. De producent wordt steeds meer gereduceerd tot leverancier van grondstoffen. Op de markt heeft hij weinig of geen invloed. Hij verkeert in een afhankelijke positie en ontvangt slechts een gering deel van de consumentenprijs. Al met al voldoende aanleiding om niet slechts te werken aan projecten die passen binnen de context van globalisering, maar ook te werken aan regionale voedselketens. Als uitgangspunt geldt dat de potenties van de landbouw om bij te dragen aan een moderne samenleving maximaal worden benut. Dat betekent naast voedselproductie ook beheer van het landelijk gebied en bijdragen op het terrein van zorg, educatie en recreatie. De uitdaging is te komen tot een geïntegreerd ketenmodel op basis van vraagsturing. Verder vormt uitgangspunt dat de consument/burger nadrukkelijker bij de productie van voedsel wordt betrokken en (mede)verantwoordelijkheid gaat dragen voor de wijze waarop het voedsel wordt geproduceerd, met inbegrip van de gevolgen ervan voor de omgeving.